Kontrol Odaları: Bager Akbay’ın Sanat Pratiğine Özeleştirel Bir Giriş + (Kurmaca) Denemeler

- Evin Mahvedici Kuralları Bu kitaptaki birliktelik Deniz Yılmaz’ın ev sahipliğinde gerçekleşiyor. Bu metin (iki kapağın arasındaki şey tek bir metin oluşturuyor, aralarda bazı özel isimler göze çarpsa da), var olmuş olan ve var olmaya devam edebilecek olan metin nesneleriyle ilişkilenmeye çalışıyor. Partide yalnız kaldığınızda hissettiğiniz rahatsızlıktan çıkan bir çaba bu bence. Partiye geç geldiğim için bunu yanlış gözlemlemiş de olabilirim, ama ben birbirinden gözlerini kaçıran, giydiği kıyafetin evin ışığında daha parlak gözüktüğünü fark eden, şeytan tırnaklarını çekiştiren misafirler görüyorum. Çabanın da varabileceği tek yer ‘asıl’ metnin muhtevasıyla ilgili gurultular. Buñuel’in Mahvedici Melek’inde ayrılanamayan akşam yemeğinin dönüştüğü kâbus, bu kitapta Deniz Yılmaz’ın yerine oturmuş gibi gözüktüğü anda masanın altında ya da tavandan çıkmasına benziyor. Nesnelleştirilmesi ve ilişkilendirilmesi kendi zaaflarımızı ifşa ettikçe ne biz masadan kalkabiliyoruz, ne de Deniz’in aslında bizimle yemek yemiyor olduğunu kabul edebiliyoruz. Belki de bu yüzden referanslar da notlar da çoğalıyor, birbirleriyle ilişkilenerek kendi sofralarını kuruyorlar. Bu yüzden de evin asıl kuralı, şapkalarınızı bu editör notuna astıktan sonra içeriye geçmeniz. Yarından itibaren, hatta bugün bile olabilir prensibiyle yazılmış bir metin. Yarın olsaydı olan bitenin tamamen farklı olmuş olacağının bilinciyle.