Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσες φορές και για πόση ώρα έχω κοιτάξει τις φωτογραφίες που μου αρέσουν. Είναι μέσα στα βιβλία μου, μέσα στους φακέλους μου, πολλές φορές δεν ξέρω πια πού θα τις βρω. Ξέρω πως ο χρόνος που τους έχω αφιερώσει συνολικά, μερικά λεπτά της ώρας, είναι πολύ λίγος σε σχέση με τη σημασία που έχουν για μένα. Αυτές τις διαλεχτές εικόνες δεν τις κρεμώ ποτέ στους τοίχους, η θέση τους είναι στο μυαλό μου, στη φαντασία μου, μαζί με τις άλλες εικόνες της μνήμης, τις εικόνες των λέξεων, των ήχων, αυτές τις εικόνες που γνωρίζουμε την ύπαρξή τους, τις βλέπουμε, αλλά διαλύονται κάθε φορά που προσπαθούμε να τις κοιτάξουμε.
Έτσι, η αληθινή σχέση μου με τις φωτογραφίες που μ' ενδιαφέρουν μετριέται με την επιθυμία μου να τις ξανακοιτάξω κάποια στιγμή, για λίγα δευτερόλεπτα. Το να γράψω, λοιπόν, ένα κείμενο για μια τέτοια φωτογραφία προϋποθέτει να τη βάλω μπροστά μου και να την κοιτάξω προσεκτικά, δηλαδή να εξαντλήσω την επιθυμία μου. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω σε μια φωτογραφία που έχει σημασία για μένα. Αλλά ακόμα κι αν ξεπερνούσα αυτή τη δυσκολία, αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε ο λόγος να σχετιστεί με τη φωτογραφία. Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να παραθέσω κάποιες πληροφορίες για την εποχή που έγινε ή για τον φωτογράφο που την έκανε. Θα μπορούσα ακόμα να τη χρησιμοποιήσω για να εκφράσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τη θέση της φωτογραφίας στη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση. Τέλος στη χειρότερη περίπτωση, θα μπορούσα να υποδείξω με ποιον τρόπο πρέπει να την κοιτάξει κανείς. Ποτέ, όμως, δεν θα μπορούσα να μιλήσω ή να γράψω άμεσα γι' αυτήν την ίδια τη φωτογραφία, χωρίς να προδώσω το συναίσθημα που μου προκαλεί. Ξέρω καλά τι μπορεί να κάνει ένα κείμενο σε μια φωτογραφία.
Γι' αυτό διάλεξα μια φωτογραφία που δεν περιέχει κάτι φωτογραφημένο (κανένα ίχνος της ορατής πραγματικότητας), αλλά ένα σύντομο σχόλιο, που αναφέρεται στη σχέση της φωτογραφίας με την πραγματικότητα. Ο Duane Michals, όπως πολλοί σύγχρονοί του φωτογράφοι και μερικοί παλιότεροι, ξέρει καλά τι μπορεί να κάνει η φωτογραφία στην πραγματικότητα που φωτογραφίζεται. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Author(s): Κωστής Αντωνιάδης
Edition: 3
Publisher: Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας / Μωρεσόπουλος
Year: 2014
Language: Greek
Pages: 226
City: Αθήνα
Εξώφυλλο......Page 1
Ένα Κείμενο για μια Φωτογραφία......Page 5
1. η Φωτογραφία Ενθύμιο......Page 8
η Αναπαριστώσα Ύλη της Φωτογραφίας......Page 12
Από τον Άργυρο στο Εικονοστοιχείο......Page 18
2. η Φωτογραφημένη Πραγματικότητα......Page 27
3. "η φωτογραφία Οφείλει να μοιάζει στην Ορατή Πραγματικότητα"......Page 37
4. η Φύση του φωτογραφικού Σημείου......Page 45
ο Βαθμός Απεικόνισης......Page 51
η Φωτογραφική Παραμόρφωση......Page 62
5. η Φωτεινή Όψη της φωτογραφίας......Page 69
η Σκοτεινή Όψη της φωτογραφίας......Page 82
6. Μια Πρόσκληση στη Φαντασία......Page 91
7. η Αφήγηση στη φωτογραφία......Page 104
8. το Φωτογραφικό Παράδοξο......Page 114
η Κωδικοποίηση του Φωτογραφικού Μηνύματος......Page 118
η φωτογραφία Καθρέφτης της Πραγματικότητας......Page 134
η φωτογραφία ως Μεταμόρφωση του Πραγματικού......Page 139
9. η Παράθεση Κειμένων......Page 145
η Παράθεση Εικόνων......Page 150
το Μήνυμα του Είδους......Page 159
10. η Συζήτηση για τη φωτογραφία ως Τέχνη......Page 170
Ευτυχώς η φωτογραφία ΔΕΝ είναι Ζωγραφική......Page 175
Ευτυχώς (η φωτογραφία) ΔΕΝ έχει Νόημα......Page 177
η φωτογραφία ως Αποτύπωμα του Πραγματικού......Page 178
11. η Λειτουργία της φωτογραφικής Συσκευής......Page 190
το Πρόγραμμα......Page 194
η Διαμόρφωση της φωτογραφικής Απεικόνισης......Page 200
12. η Προεικονοποίηση......Page 212
η Λανθάνουσα Εικόνα......Page 220
Περιεχόμενα......Page 222
Βιβλιογραφία......Page 224
