Το παρόν κείμενο, χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία της Συστημικής
Γεωπολιτικής Αναλύσεως (Systemic Geopolitical Analysis),
προσεγγίζει το ζήτημα των δυνατοτήτων σταθεροποιήσεως του
γεωστρατηγικού περιβάλλοντος του Ισραήλ θεωρώντας ότι η
διανυομένη συγκυρία παρουσιάζει ιδιαίτερη ευπάθεια αναφορικώς με
τη βελτίωση της σταθερότητος στο κομβικό αυτό σημείο για τις
γεωστρατηγικές ισορροπίες της Μέσης Ανατολής.
Στο παρόν κείμενο ορίζονται τα κατωτέρω τρία, γεωστρατηγικής
φύσεως και μέσου Συστημικού επιπέδου2
i) του διατηρουμένου συγκρουσιακού κλίματος μεταξύ P.K.K.
και τουρκικών στρατευμάτων στην Ν/Α Τουρκία και στο Β. Ιράκ με
τις επακόλουθες τουρκικές επιθέσεις,
δεδομένα, αλλά με τα
ποιοτικά χαρακτηριστικά της προ-Ομπάμα εποχής:
ii) της διαφαινομένης αστάθειας στο Ν. Λίβανο όπου η
ανάμειξη της Δαμασκού προκαλεί αντιδράσεις από πλευράς της
χειραφετημένης πλέον, και με υψηλό κύρος στους σιιτικούς
πληθυσμούς της χώρας, Χεζμπολά. Τα γεγονότα αυτά δεν επιτρέπουν
την σταθεροποίηση των όποιων θετικών υπερσυστημικών και
ενδοσυστημικών πολιτικο-οικονομικών συντελεστών της παρούσας
συγκυρίας και
iii) της υπαρχούσης στασιμότητας στη δυναμική της
Αναπόλεως (26-28 Νοεμβρίου 2007), λόγω της αμφισήμου στάσεως
της Δαμασκού
