بازی پیشگو

کتاب بازی پیشگو نوشته بروس بوئنو د مسکیتا، به پیش‌گویی‌های سیاسی و بررسی نظریه بازی‌ها در تحلیل‌های سیاسی و مذاکرات بین‌المللی می‌پردازد. نظریه بازی‌ها برچسبی پرزرق و برق از یک ایدۀ کاملاً ساده است: افراد کاری را می‌کنند که می‌پندارند بیشترین نفع را برای آن‌ها دارد. یعنی افراد هنگامی که تصمیم به انجام یک کار یا کار دیگری می‌گیرند، به واکنش احتمالی دیگران به انتخابشان توجه می‌کنند. این «دیگران» شامل آن‌هایی است که می‌پندارید حامی و یا مخالف شما در آینده باشند. توجه به چگونگی برخورد و تضاد منافع افراد، اساس ارزیابی نتایج بالقوۀ تصمیم‌گیری است. برای درک اقدام احتمالی افراد باید اولاً فکر و پندار آن‌ها نسبت به وضعیت موجود و اینکه چه چیزی از این وضعیت می‌خواهند تخمین زده شود. با تخمین محتاطانۀ خواسته‌ها و باورهای افراد، می‌توانید از عمل آتی هر فرد پیش‌بینی قابل اتکایی داشته باشید. اگر بتوانید آنچه رخ خواهد داد را پیش‌بینی کنید، می‌توانید پیش‌بینی کنید در صورت تغییر پندار دیگران درباره یک موقعیت، چه اتفاقی خواهد افتاد. به طور خلاصه، این‌گونه می‌توانید از یک منطق یکسان هم برای پیش‌بینی و هم برای مهندسی آینده استفاده کنید. مدل‌های نظریه بازی با تمرکزی که بر روی رفتار استراتژیک دارند برای پیش‌بینی مسائل تجاری و امنیت ملی، بهترین هستند. هر روشی برای هر مسئله‌ای مناسب نیست اما برای پیش‌بینی آینده، نظریه بازی بهترین راه برای جلو رفتن است و بروس دی‌مسکویتا (Bruce Bueno de Mesquita) در کتاب بازی پیشگو (Predictioneer's Game) سعی می‌کند با تأکید بر سابقه روشش شما را نسبت به این موضوع مجاب کند. پیش‌بینی از طریق نظریه بازی‌ها نیازمند این است که یاد بگیرید همان‌گونه که درباره مسائل خودتان فکر می‌کنید، درباره مسائل دیگران به صورت استراتژیک فکر کنید و این یعنی در شیوه‌ای که دیگران درباره همان مسائل فکر می‌کنند با آن‌ها هم‌دل شوید. یک لپ‌تاپ پرسرعت و یک نرم‌افزار سریع مفید است اما مسئله‌ای که جواب آن به افراد بسیاری بستگی دارد و دربرگیرنده مذاکرات واقعی و خیالی است نسبت به پیش‌بینی دقیق با روش‌های ساده، آسیب‌پذیر است.