Κριτικη του Φαλλοκεντρισμου στο Freud και στο Lacan και η θεωρία του Σταδίου του Καθρέφτη

Τα δύο σημανnκά δοκίμια του Anthony Wilden, που έχουμε τη χαρά να παρουσιάσουμε εδώ, προέρχονται από το μεγάλο βιβλίο του SΥstenι αnd Stnιctιιre: Essαys on CΟ1nmι,ιnίcαtίοn αnd Exchαnge (Tavistock ΡΓess, Λονδίνο, 1972), ένα μέρος του οποίου παρουσιάσαμε προσφάτως σε άλλη εκδοτική σειρά, με τον γενικό τίτλο Επιστημολογία και Οικολογία (Πρίσμα, Αθήνα, 1996). Για μία γενικότερη παρουσίαση του Anthony Wilden και της συνολικής άποψης του έργου του, παραπέμπουμε τον αναγνώστη στο εισαγωγικό μας σημείωμα εκείνης της έκδοσης αρκεί μόνο να πούμε εδώ ότι, μαθητής ο ίδιος τόσο του ανθρωπολόγου GΓegOlΎ Bateson όσο και του ίδιου του J aques Lacan, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές σε εκείνες τις ευρύτατες διεπιστημονικές προσεγγίσεις που στη δεκαετία του '60 αποκαλούσαν συστημικές. Θεωρητικός από τους σημαντικότερους των Συστημάτων και της Επικοινωνίας, ο Wilden έγινε γνωστός στις αρχές της δεκαετίας του '70 και χάρη στο συγκεκριμένο του έργο -το System αnd Structure - ως επίσης ο σοβαρότερος και διεισδυτικότερος κριτικός του «στρουκτουραλισμού». Η παρουσίαση αυτών των δοκιμίων που επιχειρούμε εδώ, έξω από το συνολικό πλαίσιο του SΥstenι αnd Stnιctιιre, ενδέχεται να δημιουργήσει δυσκολίες στο μη ειδικό ανα-· γνώστη - και ποιος, άραγε, θα μπορούσε να είναι ειδικός σε τόσους επιστημονικούς τομείς ταυτόχρονα στο κλαβιέ των οποίων μπορούσε να παίζει παράλληλα με ζηλευτή 5 δεξιοτεχνία ο Anthony Wilden; Για ν~ προλάβουμε αυτ~ν ακριβώς τη δυσκολία, κρίνουμε σKoπιμ~ να παρ~υσιασουμε εδώ μερικά από τα πιο θεμελιωδη σ~στηματα εννοιών στα οποία βασίζεται η σκέψη του, καθως και να συνοψίσουμε διδακτικά, όπως λένε, το βασικό του επιχείρημα στα δύο συγκεκριμένα δοκίμια.